We wtorek do Kazimierza Dolnego powróciła słoneczna pogoda i w ruch ponownie poszły festiwalowe wachlarze. Po południu publiczność zebrała się w Salonie Black Red White, aby wysłuchać dyskusji Grażyny Torbickiej i Janusza Wróblewskiego, krytyka filmowego z tygodnika „Polityka”. Spotkanie „RÓŻNE OBLICZA ŚWIATOWEGO KINA I FILMY MARCO BELLOCCHIO” skupiło się na analizie współczesnego kina europejskiego, w tym twórczości włoskiego reżysera.

Rozmowa rozpoczęła się od zastanowienia się nad wpływem platform streamingowych na kondycję współczesnego widza. Wiele osób wybiera bowiem seanse w domowych warunkach, gdzie w dowolnym momencie mogą zatrzymać projekcję i zająć się innymi rzeczami. Według Torbickiej traci się wtedy możliwość zbiorowego przeżywania filmów. Wróblewski opowiedział krótko o konflikcie organizatorów festiwalu w Cannes z Netflixem, którzy chcą, aby „była utrzymana obecność widzów w kinie”. Następnie przedstawił podział na filmy wysokobudżetowe skupiające się przede wszystkim na zarabianiu pieniędzy oraz na filmy artystyczne, które mają pobudzać do dyskusji, lecz ich żywot kończy się często po obiegu festiwalowym. Stwierdził, że te ambitne produkcje są niestety skazane na przegraną, ale jednocześnie „biorą udział w pojedynku uczuciowo-emocjonalnym”. Oglądanie ich jest jednak niezbędne do rozmowy o współczesnym świecie. W każdym kraju istnieją nieco inne problemy, a sztuka filmowa przedstawia rzeczywistość, która jest przefiltrowana przez światopogląd i wrażliwość twórców. Współczesne kino europejskie porusza już od wielu lat tematy migracji albo społeczności LGBT. Torbicka podkreśliła, że Festiwal Dwa Brzegi stara się nadążyć za zagranicznymi trendami i że „wciąż czekamy na nieodkryte nazwiska i nowe, świeże spojrzenia”.

Na koniec rozmowy poruszony został temat współczesnej twórczości Marco Bellocchio. Wróblewski zwrócił uwagę na istotne w jego filmach konteksty społeczno-polityczne. Polecił w szczególności „Witaj, nocy” opowiadający o zabójstwie włoskiego polityka Aldo Moro. Natomiast Grażyna Torbicka zachęciła do obejrzenia „Czasu religii”, w którym włoski reżyser spogląda w zaskakujący sposób na wiarę. Całą dyskusję można podsumować przekornym stwierdzeniem: o gustach się dyskutuje.

Adam Lewandowski, „Głos Dwubrzeża”

« Jesteśmy na półmetku Godzina „W” »